Πρώτα είναι η επάνοδος στη Λεωφόρο. Με 13.000 κόσμο, σημαδιακό νούμερο. Είναι γήπεδο στα μέτρα του τωρινού Παναθηναϊκού, από πολλές απόψεις. Δεν χρειάζονται τα «μεγαλεία» του ΟΑΚΑ, άσε που δεν είναι και τσάμπα.
Δεύτερο έρχεται το σαμποτάζ που προσπάθησαν να κάνουν στην ομάδα οι πληρωμένοι (από ποιούς;), πετώντας σε φιλικό αγώνα 😯 αντικείμενα στον αντίπαλο τερματοφύλακα. Δεν υπάρχουν ανεγκέφαλοι πλέον, η εποχή των αμνών έχει περάσει και βρισκόμαστε στην εποχή των αχαμνών. Αυτά τα αχαμνά, παίρνουν μεροκάματο για να διεκπεραιώσουν παρόμοιες εργασίες.
Στον αγώνα. Τα φιλικά είναι για τους προπονητές, αυτό το ξέρουν κι’ οι πέτρες. Επειδή λοιπόν είμαι προπονηταράς – το λέω και το καυχιέμαι ασούμε 😛 – είδα πράγματα (χωρίς θάματα).
Μπάλα με τη μία, όσο η ομάδα ήταν ξεκούραστη διανοητικά, κίνηση στο χώρο προγραμματισμένη, σύστημα οργανωμένο από τον προπονητή, ποιον άλλο. Παράλληλα είδα μερική ανεπάρκεια αθλητικών στοιχείων σε κάποιους παίκτες, με την έννοια ότι δεν κατέχουν καλά τοποθέτηση σώματος σε μονομαχίες, λογικό για νεαρούς παίκτες που θα ψηθούν γρήγορα με αγώνες. Είδα ομάδα που τρέχει, παίκτες που παίζουν για το σύνολο και όχι για τον εαυτό τους.
Είσοδος των ομάδων στον αγωνιστικό χώρο.
Ποιος το περίμενε πριν 2 χρόνια που ήρθε, ότι θα φτάσει να γίνει αρχηγός της ομάδας. Χοσέ Κάρλος Γκονζάλβες Ροντρίγκεζ (Ζέκα).
Νίκος Καρέλης.
Μεντί Αμπεΐντ.
Γιώργος Κουτρουμπής.
Θύρα 13.
Την κάνανε ταράτσα οι μάγκες. 😆
Ο Μαυρίας στην κερκίδα.
Βαζελάκος. 
Στο ημίχρονο μπήκε στο χορτάρι η παιχτούρα με φανέλα Σισσέ και αποθεώθηκε. 😛
Και αυτή παιχτούρα είναι, αλλά παίζει άλλη μπάλα καλά. 😈
Σχολιάστε