Έτερη παλινωδία αυτή με τους προπονητές. Δεν στεριώνει προπονητής στον πράσινο πάγκο μέχρι το τέλος της σεζόν. Μια ομάδα που έχει τους προπονητές του κλώτσου και του μπάτσου, με χειρισμούς «φύγε εσύ έλα εσύ», σε καμία απολύτως περίπτωση δεν λογίζεται σοβαρή. Το αντίθετο, είναι μια παρακμιακή και τριτοκοσμική ομάδα, μια χασαποταβέρνα στα Βλάχικα με σπεσιαλιτέ το κότσι. Και δεν έχει πρόεδρο αλλά προεδράρα. Για όσους γνωρίζουν τη ποδοσφαιρομπασκετική αργκό.
Παράλληλα, η συνέχιση αυτής της κατάστασης με τους προπονητές, εξασφαλίζει με βεβαιότητα πως σε λίγο καιρό κανείς σοβαρός προπονητής δεν θα κάνει αποδεκτή την πρόταση να καθίσει στο πράσινο πάγκο. Το ίδιο δεν έπαθε και ο Καπετάνιος όταν πέθανε ο Θόδωρος που γνώριζε το τόπι; Ακόμα και η ανεργία δεν θα στέκεται ικανή να τους πείσει να αναλάβουν την ομάδα. Καλός μπορεί να έρθει, σοβαρός δεν θα έρχεται. Γιατί αυτά τα δυό στοιχεία μπορεί σε αρκετούς προπονητές να συνυπάρχουν, αλλά είναι δυό εντελώς διαφορετικά πράγματα.
Υπάρχουν αρκετοί ακόμα λόγοι αλλά θα αναφέρω μόνο έναν, Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »